Tanz der Hornochsen Ten tekst przeczytasz w 4 minut

Zapewne wielu spośród czytelników spotkało takie nieszczęście jak wdepnięcie w krowi placek. Wiązało się to zapewne z wypowiedzeniem wiązanki przekleństw oraz śmiechem wszystkich świadków zdarzenia. Podobne emocje czekają na uczestników tej ciekawej gry.

W pudełku znajdziemy kolorową i zabawną planszę, 99 ponumerowanych kolejno żetonów (i jeden pusty, zapasowy), osiem drewnianych pionków-farmerów, osiem kolorowych zasłonek oraz instrukcję. Gra jest bardzo dobrej jakości: żetony się nie ścierają, w pudełku plastikowa wypraska na wszystkie elementy, instrukcja kolorowa i pełna przykładów, plansza odpowiedniej wielkości, z ładnymi ilustracjami.

Zasady

Gra jest niemieckojęzyczna, ale można znaleźć w sieci tłumaczenie zasad na angielski. To jedyna bariera językowa, bo elementy gry są całkowicie pozbawione jakichkolwiek słów. Na wewnętrznej stronie zasłonki jest ściągawka (skrót zasad po niemiecku), ale nie trzeba z niej korzystać, bo zasady są naprawdę proste. Potrzeba trzech do pięciu minut na ich wyjaśnienie, a pierwsza kolejka rozjaśnia wszelkie wątpliwości.

O co chodzi? Jak się popularnie mawia: „Chodzi o to żeby nie wpaść w błoto”. Dookoła planszy jest tor z punktacją zakończony kupą nawozu. Przegrywa osoba która w tę kupą wpadnie (lub będzie najbliżej). Na planszy jest dwanaście „wierszy” – grup pól zakończonych zagrodą z byczkiem. Na początku każdy gracz otrzymuje 6 żetonów a na pierwsze cztery wiersze kładzie się po jednym wylosowanym żetonie.

W każdej kolejce każdy równocześnie z żetonów za swoim parawanem wybiera jeden i wykłada zakryty. Następnie wszyscy gracze równocześnie je odkrywają i dokładają na planszę od najmniejszej do największej wartości zgodnie z pewnymi regułami. Gwarantują one, że w każdym przypadku jest tylko jedno miejsce, w które można położyć żeton.Jeżeli właśnie dołożony żeton trafi na krowi placek lub na zagrodę (znaczy to tyle, co gracz „wdepnął”) natychmiast doliczane są punkty i przesuwany jest pionek (w kierunku kupy nawozu).

Na planszy są pola specjalne, które zmieniają nieco reguły: wykładanie po dwóch żetonów zza parawanika zamiast jednego, przesuwanie pionka do tyłu zamiast do przodu lub wykładanie żetonów odkrytych. Powoduje to urozmaicenie, wydłużenie lub zbalansowanie rozgrywki (odpowiednio). Gracze mogą w każdej kolejce zakupić dodatkowe żetony, ale każdy kosztuje jeden punkt. Jeżeli komuś się skończą, dostaje sześć za darmo.

Rozgrywka

Rozgrywka przebiega sprawnie i bez większych przestojów. Gracze jednocześnie zastanawiają się który z żetonów zagrać, tak więc nikt nie czeka na swoją kolejkę. Decyzje te bywają trudne, szczególnie gdy dopada myśl o zakupie dodatkowych żetonów – może to uratować, ale prawdopodobieństwo dociągnięcia odpowiedniego żetonu jest zazwyczaj niewielkie. W większości przypadków jednak wybór jest prosty lub liczymy na łut szczęścia, czyli to, że ktoś inny wpadnie przed nami. Ponieważ jednak ktoś wpaść musi kolejka często kończy się salwą śmiechu.

Szczególnie zabawne są sytuacje, kiedy nikt nie spodziewał się wpaść (np. wszyscy dołożą do tego samego wiersza i zakończą go). Niewątpliwie ciężko jest przewidzieć zagrania pozostałych graczy – nie wiadomo co mają za zasłonką.

Ta niepewność może drażnić osoby, które lubią przewidywać i planować, cenią wiedzę o wszystkich możliwościach. Tego tu nie ma i zastanawianie się jakie ktoś ma żetony jest bezcelowe. Warto natomiast słuchać i obserwować, nie raz gracz zdradzi się jak zagra lub można się będzie tego domyśleć (np. zagra tak by wpaść do zagrody, która przyniesie najmniej punktów). Można też zapamiętywać które żetony są usuwane z gry (po zapełnieniu wiersza ostatni żeton jest przesuwany do pierwszego wolnego, z pozostałych gracz wybiera sobie jeden lub dwa potajemnie a reszta jest odkładana) i zastanawiać się co mógł zabrać gracz, ale to wymaga skupienia i dobrej pamięci. Osobiście mogę powiedzieć że nigdy mi się nie chciało.

Taktyki i strategii w tej grze nie ma. Można zaplanować następną kolejkę, ale nawet takie bliskie plany są niekiedy niszczone przez nieświadomych tego graczy. Gra jest nieprzewidywalna (w tym sensie, że nigdy nie jest się pewnym gdzie się wyląduje), przy czym im więcej graczy tym bardziej to widać. Za to jest zabawniej. W dwie osoby gra się mocno strategicznie – trzeba się przygotowywać na przyszłe kolejki, pamiętać co zabierał przeciwnik i analizować jego zagrania. W osiem osób trzeba liczyć na szczęście i nie wybierać żetonów na pewno dających punkty, ale braki strategiczne wynagradza śmiech z ośmiu gardeł przy każdym wdepnięciu.

Wady

Gra jest naprawdę bardzo abstrakcyjna – poza tytułem nie ma najmniejszego powiązania między mechaniką a tematyką gry. Są jeszcze krowie placki, które dodają punkty i zbliża do kupy nawozu (to jakoś rozumiem), ale dlaczego tak samo jest z zagrodami instrukcja nie wspomina. O dokładaniu numerowanych żetonów nie wspomnę.

Ponadto, cyferki na żetonach mogą dla niektórych, szczególnie siedzących z boku, być trudne do odróżnienia.

Największą wadą jest chyba to, że mimo iż naprawdę sporo zależy od naszych zagrań, często nie da się przewidzieć ich skutków. Im więcej osób, tym bardziej gra sprawia wrażenie bardziej chaotycznej.

Zalety

Gra jest naprawdę wesoła – nic tak nie poprawia humoru jak niepowodzenia innych. Tu śmiejemy się nawet z własnych niepowodzeń. Tu się nie wygrywa, tu się po prostu nie przegrywa. Nie ma zwycięzcy, jest tylko przegrany, który wcale nie ma uczucia porażki – ot wdepnął, każdemu się zdarza.

Ważne jest także to, że w Tanz der Hornochsen dobrze się gra zarówno w dwie jak i w osiem osób – chociaż optimum to cztery.

Gra jest ciekawa i będę do niej wracał, chociaż przekonywałem się do niej powoli. Daje sporo radości, niepowodzenia nie zasmucają a wygrane nie są powodem do zadzierania nosa. Poszukujący lekkiej, nie wymagającej dużego zaangażowania umysłowego ani czasowego, wesołej gry, dobrej zarówno dla dwu jak i ośmiu osób powinny być zadowoleni. Można zagrać z mamą czy dziadkiem, powinny sobie z nią poradzić dzieci umiejące liczyć do 100. Nie jest grą wybitną ani przełomową – po prostu dobra gra dająca dużo radości.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w serwisie Gry-Planszowe.pl.