Spotkanie na Smolnej Ten tekst przeczytasz w 4 minut

Piątek oznacza dla mnie spotkania w klubie „na Smolnej”. Dawniej klub stricte strategiczny. Od dłuższego już czasu Eurogry są tam równorzędnym partnerem dla gier wojennych. Sympatyczne też jest, że bardzo wielu miłośników strategii obecnie nie waha się przed spróbowaniem jakieś gry z nie własnego poletka. Bardzo chętnie siadają i grają. Wiedzą, że mogą liczyć na umiarkowanie długą rozgrywkę, oryginalne zasady i ciekawą mechanikę. Tak było i tym razem.Gdy się pojawiłem już grano w Goa, Im Schatten des Kaisers i Twilight Struggle. Parę osób było wolnych i szybko rozłożyliśmy Samurai’a.

Samurai

Szybkie objaśnienie reguł i rozpoczynamy rozgrywkę. Oprócz mnie (miałem już jedną grę na koncie) pozostałe osoby grały po raz pierwszy. Oczywiście od razu zrobiło na nich wrażenie wykonanie wizualne Samurai’a. Zresztą nic dziwnego. Jest wspaniałe. Klimatyczne zasłonki, ładnie wykonana plansza przedstawiająca Japonię i śliczne pionki przedstawiające różne kasty, sprawiają niezwykle miłe wrażenie.

Początkowo wszyscy rozmieścili się w różnych częściach Japonii i starali się sobie nie przeszkadzać. Dopiero ja rozpocząłem agresywną strategię i przychodziłem na gotowe, zgarniając pionki. Wtedy inni gracze też zaczęli atakować i zaczęło robić się gęsto. W czasie rozgrywki starałem się nie oszczędzać specjalnych kart: wymiany żetonu i wymiany pionka. Jeżeli tylko zauważyłem nadarzającą się okazję, aby komuś popsuć plany to psułem.

Ostatecznie udało mi się wygrać, ale minimalną przewagą i raczej z powodu debiutu innych graczy. Sama rozgrywka trwała chyba góra trzydzieści minut. To jedna z wielkich zalet Samurai’a – można go błyskawicznie rozegrać. I później zacząć następną partię.

Z niewiadomych przyczyn jak stykałem się wcześniej z recenzjami lub obrazkami z Samurai’a gra mi się kojarzyła z jakaś wariacją Tigris & Euphrates. A gry są kompletnie inne. Przy czym Samurai jest banalnie prosty i ekspresowo szybki.

ZdjęciaRebel: 149.95 zł Gry planszowe: 179,00 zł PlayMe: EUR 19,95 Milan-Spiele: EUR 30,70 Thought Hammer: $25.97 Funagain Games: $31.95

Jak kończyliśmy Samurai’a pojawił się Jan z Pauliną i zaczęli przygotowywać się do rozegrania kolejnej części Carcassonne o nazwie Discovery (niemieckie Neues Land ). Szybko dołączyłem się do nich wraz z Pędrakiem.Carcassonne – The Discovery

The Discovery to następna gra ze słynnego cyklu Carcassonne. Tym razem wcielamy się w kolonistów, którzy zasiedlają nowe ziemie. Gra nie jest dodatkiem i można ją rozgrywać zupełnie samodzielnie, bez posiadania jakiejkolwiek wcześniejszej wersji. Sama rozgrywka ogólnie przebiega podobnie jak w poprzednich częściach, nie mniej jest trochę szczegółów modyfikujących mechanikę.

Po pierwsze w odróżnieniu od poprzednich części, tutaj po wystawieniu żetonu mamy możliwość dołożenia lub usunięcia ludziki. Punkty dostaje się tylko w momencie gdy ludzik zostaje usunięty z planszy. Nieważne czy łąka, góra czy morze uległy zamknięciu. Sami odpowiadamy za zwiększanie naszego wyniku poprzez zgarnięcie ludzika z planszy. Nic automatycznie się nie zrobi. Druga ważna zmiana jest taka, że jeżeli wielu graczy posiada swoich gości na tej samej łące, akwenie morskim czy górze to nie liczy się kto ma większą przewagę. Wszyscy otrzymują punkty. Co więcej jeżeli na danej łące mamy więcej własnych ludzików to za każdego dostaniemy odpowiednią liczbę punktów. Do tego dochodzą trzy różne tereny: morza, góry i łąki. Które posiadają własne niuanse i różne systemy obliczania punktów.

Generalnie dla fanów Carcassonne może to być ciekawa pozycja. Na tyle modyfikuje standardowe reguły, że rozgrywka ulega zmianie i trzeba zwrócić uwagę na trochę inne elementy. Dla mnie osobiście są to odgrzewane kotlety. Carcassonne : The Castle był dla mnie dużym krokiem w przód w stosunku do podstawki. Natomiast Discovery to po prostu wykorzystywanie dojnej krowy. Nie można nic zarzucić oprawie graficznej, no może oprócz tego, że podczas pierwszej rozgrywki tworzona plansza jest trochę nieczytelna. Ciężko zauważyć gdzie kończy się woda, gdzie góry, czy miasto jest jeszcze pod naszymi wpływami czy już nie. Ale wydaję mi się, że to kwestia wyrobienia się.

W samej rozgrywce pognębiony zostałem strasznie. Wygrał Pędrak, później Jan, Paulina i długo, długo nikt, a później ja :)

ZdjęciaRebel: 74.95 zł PlayMe: EUR 11,95 Milan-Spiele: $13,50 Funagain Games: $24.95

Po tej grze nastąpiło przetasowanie w graczach. Jan, Paulina, Safari i Don Simon sięgnęli po Himalaya, którą Jan na nowo odkrył i przeżywa w jego rękach drugą młodość. Michał Stajszczak natomiast zaproponował Um Ru(h)m und Ehre (Rum & Pirates). Gra miała swoją premierę w Warszawie w czasie Planszówkonu, ale wtedy nie miałem okazji jej sprawdzić. Teraz nadarzył się odpowiedni moment.Um Ru(h)m und Ehre

Gra sprawia początkowo bardzo ambiwalentne wrażenie. Z jednej strony śliczne wykonanie – figurki piratów, ładna plansza, super zamykane pudełko na żetony, aby się nie wywracały, gdy będziemy obracać pudełkiem podczas transportu. Z drugiej strony gra wygląda trochę infantylnie. Plansza z trasami podobnymi do Chińczyka. Wydaje się, że to coś dla dzieci, w stylu: rzuć kostką, posuń pionek i zdobądź jakiś bonus. Rzeczywistość jest jednak inna.

Jak rozgrywka pokazała, Um Ru(h)m und Ehre to sympatyczna, leciutka gra. Przenosimy się w niej w klimat tego co robią piraci w wolnym czasie. A możliwości jest sporo. Można się bić ze strażą miejską, ścigać w knajpie kto więcej wypije, kupować papugi i inne pirackie akcesoria, zbierać mapę skarbów, otwierać skrzynię ze skarbami, zgarniać monety albo beczułki z rumem, umawiać na rendezvous z jakąś białogłową, wreszcie walczyć o wolne miejsce w kajucie gdy chcemy iść spać.

Samo poruszanie po planszy nie jest wcale takie banalne i umożliwia różne zagrania taktyczne. Generalnie przenosimy kapitana statku z miejsca źródłowego w miejsce docelowe. Aby to zrobić trzeba położyć na każdym polu łączącym oba miejsca jednego z naszych pira
tów. Standardowo mamy jeden ruch kapitanem, ale wydając monety możemy wykonywać kolejne.

W grze jest dość spory element losowy, ale można go też odpowiednio ograniczać przez używanie beczułek czy wysyłanie więcej swoich piratów na łajbę. Tak więc jakoś strasznie to nie irytuje. Decyzji też możemy podejmować sporo, a więc na bieżąco można realizować różne taktyki. Moja na przykład polegała na częstym tłuczeniu się ze strażą miejską, a na noc zdobywaniu najlepszej koji do spania. Inni gracze umawiali się na częste rendezvous, albo prowadzili wyścigi w piciu. Ostatecznie wygrał kolega, którego imienia nie pamiętam, drugi był Michał, trzeci ja i jax ze swoją kolekcją skorpionów (-2 punktów każdy) zajął ostatnie miejsce.

Ogólnie sympatyczny, wesoły tytuł. Może przypaść do gustu osobom, które lubią lekkie i łatwe gry oraz nie przeszkadza im zbyt duży element losowy.

ZdjęciaROST s.c.: 100 zł Milan-Spiele: EUR 19,90 PlayMe: EUR 23,95 Thought Hammer: $25.97 Funagain Games: $31.95

Po tej grze musiałem już uciekać. Pozostali gracze spróbowali jeszcze swych sił w Tower of Babel.