GamesFanatic.pl Gry planszowe, karciane, recenzje, felietony, nowości ze świata.

Rok Molocha… Moja styczność z Neuroshimą (poza grami planszowymi) ograniczała się do przeczytania podręcznika do RPG. Nigdy nie udało mi się zagrać żadnej sesji, ale wspomnienie lekkiego pióra i klimatu bardziej niż inspirowanego Mad Maxem, Falloutem i przyszłością z Terminatora pozostawiło w mojej pamięci pozytywne wspomnienie. Przez lata świat Neuroshimy nabrał wyrazu i wyklarował się na coś stojącego na własnych nogach. Stąd sytuacja z Last Aurora budzi we mnie odrobinę rozbawienia. 

Są gry, których każda partia pozostanie w głębi naszej pamięci. Są mechaniki, które obudzony w środku nocy zaprezentuję z zapałem, mimo że z grą 5 lat temu do czynienia miałem. I jest Dwellings of Eldervale, która ufundowała się na Kickstarterze w czerwcu 2020 pod patronatem wydawnictwa Breaking Games .

Pharaon od wydawnictwa Bard przenosi nas do starożytnego Egiptu, abyśmy mogli rywalizować o zaszczytne miano dziedzica obecnego faraona. Grafiki wprowadzają nas w klimat, a my wynajmujemy rzemieślników i budujemy grobowiec. W rzeczywistości wszystko jest suche jak pieprz i właściwie zajmujemy się głównie przerabianiem jednych surowców na inne… Czy warto więc zainwestować w ten tytuł? Czy znajdziemy w nim coś oryginalnego?

Podobnie jak jedynka - jest to prawie klasyczny worker (dice) placement. To wciąż Podróże Marco Polo - bardzo dobra gra, którą znamy - ale też są różnice. A czym się rożnią? Po to zapraszam do środka. Powiem tylko - że warto. Warto zagrać w Marco Polo II.

Pierwsza partia w Terrors of London za mną. Zagrałem Lilith przeciwko Fenrisowi. Postanowiłem iść drogą czyszczenia decku z bletek i zakup silnych potworów zapewniających kombosy. Mój przeciwnik tymczasem zainwestował w relikty.

Dawno, dawno temu… któż z nas nie słyszał tych słów zapowiadających podróż do niesamowitego świata baśni? Granna zafundowała graczom już niejednokrotnie możliwość powrotu do uniwersum legend. Tym razem zapraszam Was do lochów Zamku Ostrogskich, w których żyło ptasie stworzenie. Na szczęście nie trzeba było go całować, żeby odmieniło swą postać. Potrzebny będzie dobry refleks i najlepiej kilka egzemplarzy niedużych dzieci. Bo to gra właśnie dla młodych tropicieli legend. Choć dorosłym też sprawia sporą frajdę.

Ten rok był dosyć skromy w moje planszówkowe osiągnięcia zarówno pod względem liczby pisanych recenzji, jak poznawanych nowości. Kilka gier zapadło mi jednak w głębiej pamięć. Na pewno wśród nich wysoką pozycję zajmuje Viticulture: Essential Edition, wydane w tym roku przez Phalanx. Nic więc nadzwyczajnego w tym, że na, tak chwalony dodatek, jakim jest Tuscany, czekałem z niecierpliwością.

Kroniki zbrodni zdążyły już zadomowić się na naszych półkach. Kolejne odsłony serii szturmem wdzierają się na nasze stoły. Jednakże warto przypomnieć pewien dodatek, który niedawno otrzymał nagrodę w stosownej kategorii w konkursie Planszowa Gra Roku. Mowa oczywiście o Kronikach Zbrodni: Noir, gdzie przenosimy się w świat zapijaczonych detektywów oraz przebiegłych femme fatale. Dlaczego warto przenieść się w spowite w czerń i biel lata 40? Cóż zbrodnia zdecydowanie dodaje pikanterii rozwiązywanym zagadkom…

Pamiętacie „pchełki”? Zagrywaliście się w dzieciństwie w kapsle? Jeśli tak, to Palec Boży zdecydowanie rozbudzi w Was wspomnienia czasu dawno minionego. Jeśli jednak tak jak mnie, ominęły Was takie zabawy… Pstrykanka Wydawnictwa FoxGames i tak z pewnością skradnie Wasze serca. Tej gry nie da się nie lubić! Dlaczego? Powodów jest mnóstwo!

Jakiś czas temu na łamach naszego portalu pojawiła się recenzja gry Detektyw: Sezon 1, w której Ciuniek podzielił się swoimi wrażeniami z perspektywy osoby, która miała okazję zagrać w inne części serii. Co za tym idzie, mógł porównać obie gry, a także wyrobił sobie konkretne oczekiwania co do rozgrywki i zmian w mechanice. Dzisiejsza recenzja będzie jednak z punktu widzenia gracza, który owszem słyszał, że Detektyw jest grą bardzo dobrą, wciągającą i… właściwie to tyle. Dlatego też moje jedyne oczekiwania co do tego tytułu to: interesujące śledztwa, porządne rozruszanie szarych komórek i mile spędzony czas. Czy oczekiwania się spełniły?