GamesFanatic.pl Gry planszowe, karciane, recenzje, felietony, nowości ze świata.

Ciekawy mariaż tetrisa i mechaniki roll&write autorstwa Wolfganga Warscha. Czy na tyle ciekawy, że warto wejść z nim w bliższą relację?

Dobra… już nie będę mówić, że jak Martin Wallace, to nie wiadomo jaka gra. Albo naprawdę super, genialny, regrywalny tytuł z fantastyczną mechaniką, albo niegrywalny kasztan, którego wstyd wyciągnąć na stół. Żadnych półśrodków, żadnych sentymentów. Wielka niewiadoma. Londyn od FoxGames to druga edycja gry z 2010 roku. Nie ma planszy, nie ma drewnianych znaczników – same karty i nasze zmagania z odbudową miasta po wielkim pożarze z 1666 roku. Po tym krótkim szkicu pozostały nam już tylko klasyczne pytania: czy się udało?! Jak wyszło tym razem?!

Gra typu roll&write, wydawało się, że będzie to - tak się zawsze wydaje - mała, szybka popierdółka. Nic bardziej błędnego.

Gra planszowa w świecie Race for the Galaxy. Czy jest to godny następca Race'a i Rolla? Dla mnie tak. Ale może ktoś z was ma inne zdanie?

Xanadu to karcianka z mechaniką zarządzania ręką, oraz nutką worker placement i set collections. Aby zdobyć punkty zwycięstwa będziemy sprzedawać budynki (kart). Wpierw jednak trzeba je wybudować (można mieć maksymalnie 5 wylożonych przed sobą kart), a żeby  to uczynić trzeba dysponować odpowiednimi surowcami. Każdy budynek ma w lewym górnym rogu podany koszt (surowce). Gdzie one się znajdują? Oczywiście na kartach - na tych wybudowanych kartach. Te, które leżą przed nami mogą mieć w prawym górnym rogu jakiś symbol (surowiec, którym dysponują) - ale nie muszą. Natomiast każda karta ma kilka rzędów surowców, które można zdobyć stawiając na tych polach robotników

Skarb Tutenchamona to logiczna łamigłówka z serii Ah!Ha wydawanej w Belgii przez Eureka!, a dystrybuowanej w Polsce przez wydawnictwo G3. Od razu powiem, że nie jedyna  – w serii tej możecie przyjrzeć się problemom Wesołej Farmy, budować Utopię, pomagać Uciekającym jeżom, a nawet ratować Stefana. Na mój stół wjechał jednak Tutanchamon (albo Tutenchamon – jak kto woli, podobno obie formy imienia tego faraona – a oznacza ono Żywy Wizerunek Amona – są dopuszczalne). I nie będę tego ukrywać – wjechał na mój stół z powodów czysto klimatycznych. Ja po prostu lubię Egipt, piramidy, skarby, opowieści o klątwach – tak, to właśnie TEN faraon – ten od klątwy, która przerzedziła szeregi archeologów po otwarciu jego grobu –  i świat starożytny.

Escape Roomy cieszą się niesłabnącą popularnością a na rynku gier planszowych pojawiają się wciąż nowe pozycje, które mniej lub bardziej nawiązują do tej rozrywki. Nie inaczej jest w przypadku Escape Quest – nie tyle jednak będziemy uciekać, co raczej rozwiązywać zagadki. W pewnym sensie to nowość – dostajemy książkę. Nieco przypomina Dzienniki od FoxGames, tyle, że nagrodą za rozwiązanie zagadki jest numer strony, na którą mamy się udać, a nie hasło-klucz potrzebne do kolejnych zagadek i/lub powrotu do miejsca w aplikacji w przypadku przerwy w grze. W pewnym sensie to skrzyżowanie Dziennika i gry paragrafowej. Zamiast podejmować decyzje musisz rozwiązać zagadkę.

Na pierwszy rzut oka myślisz, że to prosta, wręcz banalna popierdółka. I jest to lekki fillerek - to fakt niezaprzeczalny. Ale okazuje się, że nie tak bardzo schematyczny, jak by się na początku wydawało.

W ostatnich miesiącach nie miałam czasu na wielogodzinne rozgrywki. Z tego powodu na moim stole zaczęły ostatnio królować tytuły średniej ciężkości. Kiedy usłyszałam o ideach przyświecających debiutującemu na polskim rynku wydawnictwu Cloud Games, uznałam, że jest ono jakby stworzone dla mnie. Gry spod chmurki mają być ładne, łatwe do wytłumaczenia i strategicznie niebanalne. Ojcem założycielem wydawnictwa jest Piotr Piechowiak. Jest on też autorem Nanaki – karcianki, której prototyp miałam okazję przetestować. Kampania na platformie wspieram.to startuje 3 czerwca.

Jednym z efektów pandemii zbrodniczego koronawirusa była konieczność przerwania różnych rozgrywek sportowych. Problemem w takich sytuacjach bywa często to, jak podzielić przyznawaną za zwycięstwo nagrodę. Nie jest to zagadnienie nowe, bo po raz pierwszy zostało opisane już ponad 500 lat temu, gdy epidemie były częstsze, a ich skutki znacznie bardziej dotkliwe.