Cortex – do mózgu przez bolące dłonie [Współpraca reklamowa z Rebel.pl] Wydawca nie ma wpływu na treść recenzji

❍ Reading Time: 2 minutes

Projektant: Johan Benvenuto, Nicolas Bourgoin
Liczba graczy: 2-6
Wiek: 8+
Czas gry: 20-30 min.

Cortex

Cortex Wyzwania (tak brzmi pełna nazwa) to gra z gatunku Dobble-podobnych. Odkrywamy kartę i staramy się wykonać zadanie jak najszybciej. Skąd wiemy jakie? Otóż na rewersie karty znajduje się ikona jednego z ośmiu wyzwań, a więc zanim ją odwrócimy wiemy już z czym przyjdzie nam się zmierzyć. Za każdym razem, gdy już znamy odpowiedź zakrywamy kartę dłonią (kto pierwszy ten lepszy, ten będzie odgadywał) i podejmujemy wyzwanie. A owe wyzwania to:

1. Pamięć – wymień 5 rzeczy (czyli wszystkie ;)), które są na karcie.
2. Kolor – określ, w którym przypadku słowo określające kolor napisane jest w swoim kolorze.
3. Labirynt – powiedz, w którym rogu znajduje się wyjście z labiryntu.
4. Koordynacja – odpowiednim palcem odpowiedniej dłoni dotknij wskazanej części ciała.
5. Para – powiedz, który z wielu przedstawionych na karcie obrazków wystąpił dwukrotnie.
6. Częstotliwość – wskaż element występujący na karcie najczęściej.
7. Rozumowanie – powiedz, który kształt pasuje do pustego miejsca.
8. Wyzwanie – wyjątkowo nie zakrywamy karty – gracz, który rozwiązał poprzednie wyzwanie zamyka oczy i polegając wyłącznie na zmyśle dotyku stara się rozpoznać fakturę jednej ze specjalnych kart imitujących powierzchnię różnych materiałów.

Gdy uda nam się wykonać zadanie – zdobywamy kartę. Niestety można mieć tylko cztery karty przed sobą – jeśli mielibyśmy dołożyć piątą – jedną z nich należy odrzucić. Celem (pośrednim) jest zdobycie drugiej takiej samej karty (o tym samym wyzwaniu), bo wtedy możemy je wymienić na fragment mózgu (a nam ubywa przez to kart i możemy zdobywać następne nic przy tym nie tracąc). Celem zaś ostatecznym jest zdobycie wszystkich czterech fragmentów, dzięki którym nasz mózg stanie się całością i sięgniemy po upragnione zwycięstwo.

Jeśli jednak nie uda się (wiadomo – każdy chce być pierwszy, więc nie zawsze dokładnie przeanalizujemy kartę) – nie zdobywamy karty i nie możemy brać udziału w następnej rundzie (czyli podejmować następnego wyzwania). I choć nie tracimy karty, to kara czasem bywa bolesna gdy wjeżdża na stół wyzwanie, którego właśnie nam brakuje.

Ósme wyzwanie jest szczególne – jest ich w talii niewiele, a za odgadnięcie faktury od razu zdobywamy fragment układanki. Jednak nie cieszcie się zanadto, to wcale nie jest takie proste!

To chyba z grubsza wiadomo już jak grać, prawda? Teraz dwa zdania o wrażeniach. A te są nadzwyczaj pozytywne. Spotkałam się z opiniami, że rozgrywka się ciągnie. Ale my zdecydowanie nie mieliśmy problemu z przedłużającymi się partiami (takie z nas bystrzaki! ;)) – a jeśliby ktoś bardzo marudził, to przecież można troszeczkę nagiąć zasady i nie budować mózgu tylko zbierać karty. A wyzwania pozostają wyzwaniami – są naprawdę fajne.

Wracając jednak do prawidłowych zasad – warto czasem się zastanowić czy naprawdę chcemy ryzykować aby zgadywać wynik. Bo może nam przejść przed nosem wyzwanie, którego naprawdę potrzebujemy i w którym jesteśmy dobrzy. Podoba mi się różnorodność zagadek. Jeden ma dobrze rozwiniętą wyobraźnię przestrzenną, a inny pamięć. Ktoś dobrze kojarzy kolory ze słowami, a ktoś inny potrafi wynajdywać podobieństwa (pary). To sprawia, że (prawie) każdy znajdzie tu coś dla siebie. O wiele trudniej o lidera.

Ale niestety bolą dłonie. Każdy się spieszy, by być pierwszym. A jak się spieszysz, to z delikatnością raczej nie po drodze. Walimy w stół, w kartę na stole, w dłonie innych graczy ;)

Podsumowanie

+ różnorodność wyzwań
+ rozwija wiele umiejętności
+ nie ma aż tak widocznego lidera jak w Dobble
+ a bawi co najmniej tak samo

– czasem bolą ręce
– kolory na kartach nie są przetłumaczone na język polski – wszyscy gracze powinni być na tym samym poziomie języka angielskiego lub należy usunąć te wyzwania z talii

Ogólna ocena (7/10):

Złożoność gry (3/10):

Oprawa wizualna (7/10):