Niezwykłe ogrody – jak rozczarować architekta? [Współpraca reklamowa z FoxGames] Wydawca nie ma wpływu na treść recenzji
Ten tekst przeczytasz w 3 minut

Niezwykłe ogrody (Village Green)
Autor: Peer Sylvester
Liczba graczy: 1-5
Wiek: 8+
Czas gry: 30 min.
Rok pierwszego wydania: 2020
Wydawca PL: FoxGames (2022)
Ranking BGG: 7/10

Już chciałam powiesić psy na ogrodach za minimalny wiek gracza, który BGG podaje na 14+, ale na szczęście wieszając te psy na pudełku zauważyłam, że FoxGames wiek gry obniżyło do lat ośmiu. I słusznie. Nie mam pojęcia skąd się wzięła 14-tka, ale naprawdę nie potrzeba aż tak dużej umiejętności czytania (acz przyda się, przyda) by dyskryminować w ten sposób młodszą młodzież. No chyba, żeby nie zniechęcać…

Budujemy tableau

Będzie to prostokąt 4×4, przy czym górny rząd i lewa kolumna (z wyjątkiem lewego górnego roku przeznaczonego na kartę miasta) to będą karty nagród. Pozostałe karty tworzące środek 3×3 to będą karty zieleni. Podczas gry będziemy co turę dobierać na rękę jedną kartę – albo spośród trzech kart zieleni albo spośród trzech dostępnych kart nagród. A następnie dokładamy wybraną z ręki kartę do naszego tableau. Karty zieleni muszą do siebie nawzajem pasować (sąsiadujące karty w pionie i poziomie muszą mieć wspólny kolor i/lub kształt kwiatu) i nie mogą leżeć jedna na drugiej. A zatem weźmiemy podczas całej gry maksymalnie 9 kart zieleni. Inaczej się ma sprawa z kartami nagród. Po pierwsze nie ma żadnych ograniczeń – poza tym, że każdy chce położyć je w takim miejscu by najlepiej zapunktowały, a po drugie jak ci się jakaś karta nie podoba, to możesz sobie ją przykryć inną kartą nagrody. Nie ma też obowiązku wypełnienia wszystkich slotów.

Punktowanie

Jest dość specyficzne, a mianowicie każda karta nagrody punktuje tylko „swój” rząd lub kolumnę. A wiec ma to ogromne znaczenie gdzie taką kartę położę. A jeśli już jakaś mi wisi na stole, to zapewne będę się starała „pod nią” grać układając karty zieleni. O ile mi się to uda, bo jak pisałam, te z kolei mają swoje utrudnienia. Muszą pasować.

Punkty bywają różne. Za określone typy kwiatków, za drzewka, za architekturę, oczka wodne etc. Punkty większe, mniejsze, a nawet ujemne. Ciekawym elementem są altanki, które umożliwiają wzięcie z wystawki dodatkowej karty nagrody i umieszczenie jej w swoim tableau. Z reguły się to opłaca, bo jak pisałam, taką niechcianą kartę można potem przysłonić. Gorzej, jeśli mamy już pięknie zapełnione sloty nagrodami i wcale nie chcemy nic przesłaniać – cóż, w takim wypadku nie trzeba było brać altanki ;)

Takie sobie małe rozczarowanie

Cóż mogę rzec. Średnia jest. Ani nie jest specjalnie piękna – ot, przeciętna (de gustibus non est disputandum). Ani nie przyprawia o szybsze bicie serca – ot, biorę coś, dokładam, coś się pojawi nowego. Czasem coś fajnego się ułoży, ale żeby jakieś silniczki i cuda-niewidy to raczej nie.

Jest spora rozpiętość jeśli chodzi o punktowanie. Można wyciągnąć kilkanaście punktów z jednej karty nagrody, a z innej raptem kilka przy tak samo pomyślnych wiatrach. A z jeszcze innej nabawić się punktów ujemnych.

Jak w wielu tego typu grach, karty pojawiają się na wystawce losowo. Bierzemy kartę i natychmiast uzupełniamy puste miejsce. Nic szczególnego.

Niezwykłe ogrody mnie nie zachwyciły. Jest na rynku sporo innych gier o budowaniu tableau – a to ładniejszych, a to ciekawszych, a to bardziej dynamicznych. Nie żeby gra była zła, czy popsuta. Ale ona jest taka… nijaka.

Zagram, zapiszę, zapomnę.

Złożoność gry (3/10):

Oprawa wizualna (6/10):

Ogólna ocena (6/10):

Co znaczy ta ocena według Games Fanatic?
Do tej gry mamy konkretne zarzuty. Może być fajna i dawać satysfakcję, ale… ale jest jakieś zasadnicze „ale”. Ostatecznie warto się jej jednak bliżej przyjrzeć, bo ma dużą szansę spodobać się pewnej grupie odbiorców.

Przydatne linki: